|
 Wiosną wiele osób czuje się słabo, szybko się męczy i staje się podatnych na infekcje. W dużej mierze winny jest brak witamin w żywności. Dlatego gdy tylko pojawią się pierwsze świeże warzywa - rzodkiewka, młoda kapusta, zielona cebula, sałata - staraj się codziennie włączać je do swojej diety.
Oprócz witamin warzywa te zawierają sole mineralne, pierwiastki śladowe niezbędne do utrzymania prawidłowego metabolizmu w organizmie, substancje balastowe stymulujące motorykę jelit i sprzyjające eliminacji nadmiaru cholesterolu z organizmu, a także kwasy organiczne. Jedz w warzywach i fitoncydyktóre mają szkodliwy wpływ na wiele patogenów.
Dania z wczesnych warzyw pobudzają apetyt, pobudzają wydzielanie soków trawiennych. Najlepiej przygotowywać sałatki z rzodkiewki, sałaty, cebuli i młodej kapusty i tak, aby prowitamina A-karoten (rozpuszcza się w tłuszczu) była lepiej wchłaniana przez organizm, doprawić sałatkę olejem słonecznikowym, kwaśną śmietaną lub majonez.
Ponieważ obfitość błonnika, olejków eterycznych może powodować uczucie sytości, wzdęcia i rozstrój jelit u zdrowej osoby, nie należy spożywać dużej ilości warzyw na raz.
Wczesna kapusta
Kapusta jest bogata w witaminę C i karoten. Zawiera również witaminy P i K. Kompleks witamin C i P pomaga wzmocnić ściany naczyń krwionośnych, a witamina K normalizuje krzepliwość krwi i tym samym zapobiega krwotokom, krwawieniom u osób ze zwiększoną przepuszczalnością naczyń włosowatych.
Kapusta jest również ważnym źródłem soli mineralnych, głównie potasu i fosforu. wapń, magnez, żelazo.
Szczególnie polecany osobom otyłym. Posiada niską kaloryczność, a dodatkowo zawiera kwas tartronowy, który hamuje przemianę węglowodanów w tłuszcz w organizmie. Ale kwas tartronowy jest jak witaminy. łatwo ulega zniszczeniu podczas obróbki cieplnej, a aby ją zachować, lepiej jeść kapustę na surowo, przygotowując z niej sałatkę lub po oparzeniu lekko ją usmażyć. Przydaje się również sok ze świeżej surowej kapusty.
Jednak dla tych, którzy cierpią na biegunkę, kapusta nie jest zalecana, ponieważ zawiera gruby błonnik roślinny. Z uwagi na to, że buliony kapustne pobudzają wydzielanie gruczołów żołądkowych, kapuśniak. zupy jarzynowe z kapustą należy wykluczyć z diety osób cierpiących na chorobę wrzodową żołądka i mających zwiększoną funkcję wydzielniczą żołądka (podwyższona kwasowość soku żołądkowego).
Zielone cebule
Zielona cebula słusznie uważana jest za jedno z najważniejszych źródeł witaminy C, w cebuli jest dużo karotenu. Jest również ważnym źródłem potasu, który przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania mięśnia sercowego oraz usuwania nadmiaru płynów z organizmu. Zawiera sole wapnia i fosforu, żelazo, które jest niezbędne do zapobiegania anemii, a także substancje balastowe. Ale cebula jest szczególnie korzystna pod względem zawartości fitoncydów. Z tego powodu, a także dlatego, że zawiera wapńcebula jest bardzo przydatna w chorobach zębów.
Należy jednak zaznaczyć, że obfitość olejków eterycznych w cebuli, które nadają jej specyficzny smak i zapach, sprzyja zwiększonemu wydzielaniu soku żołądkowego i podrażnia błonę śluzową żołądka. Dlatego nie jest zalecany dla osób ze zwiększoną czynnością wydzielniczą żołądka. Należy go wykluczyć z diety i cierpiącego na chorobę wrzodową, choroby wątroby.
Sałatka
Pod względem zawartości witaminy C, soli potasowych i wapniowych sałatka jest prawie tak dobra jak zielona cebula, a rukiew wodna pod tym względem przewyższa nawet cebulę. Sałatka zawiera sole fosforu, żelaza i magnezu, które pomagają obniżyć ciśnienie krwi i działają uspokajająco na układ nerwowy.Kwasy organiczne, w szczególności kwas cytrynowy, nadają sałacie przyjemny, orzeźwiający smak.
Ze względu na zawartość soli magnezu i potasu w sałatce jest szczególnie przydatna dla osób cierpiących na choroby układu krążenia. Ale z diety osób z chorobą wrzodową wskazane jest wykluczenie sałatki, głównie w okresie jej zaostrzenia, ponieważ podrażnia błonę śluzową żołądka.
Ze względu na dużą zawartość zasad purynowych sałatę należy ograniczyć do pacjentów dna, w którym zaburzony jest metabolizm puryn.
Rzodkiewka
Rzodkiewka jest również bogata w witaminę C, potas, wapń, fosfor i sole żelaza.
Duża ilość potasu pozwala polecić rzodkiewkę chorym na choroby układu krążenia. z wyjątkiem tych, u których powoduje wzdęcia.
Podobnie jak inne surowe warzywa, rzodkiewki nasilają wzdęcia, co może prowadzić do nadmiernego uniesienia przepony, co stwarza niekorzystne środowisko dla serca.
W porównaniu z innymi wczesnymi warzywami rzodkiewki są około dwa razy bardziej bogate w błonnik, co pomaga zwiększyć perystaltykę jelit, eliminuje cholesterol z ciała. Dlatego rzodkiewki są dobre dla tych. który ma zaparcia, który cierpi na miażdżycę, otyły... Ale ponieważ błonnik, a także olejki eteryczne zawarte w rzodkiewkach, podrażniają błonę śluzową żołądka i jelit, pacjenci z zapaleniem okrężnicy, nieżyt żołądka, zapalenie jelit, wrzód żołądka i dwunastnicy, osoby cierpiące na biegunkę nie powinny jeść rzodkiewki.
V. N. Budagovskaya
|
