Morwa Irochka.
Wczoraj „przyzwyczaiłem się” do tego, że nie mogłem powiedzieć „huk”, nie mówiąc już o włączeniu komputera.
Cóż, dzisiaj na obiad:
Zupa przecier warzywny z brokułami (zrobiłam to w trybie automatycznym). Najbardziej delikatny i gładki. Dodatkowo do talerza wkładałam grzanki i drobno posiekane smażone mięso na talerz dla męża (nie miałam czasu na zrobienie zdjęcia, odważyłam się w sekundę, chociaż zawsze wcześniej nazywałam zupy puree „blues”. Przepraszam za takie brzydkie słowo.)
Podobała mi się objętość miski. Mam jedną wadę: nie mogę trochę gotować. Mąż zawsze przysięga, że gotuję w kubełkach. A tutaj miska jest taka, że na dwie - cztery w sam raz.
I kremowo-pomarańczowy Panna-Kota (zrobiłem to w 50 stopniach)
Na jutro Panna-cat nadal będzie waniliowa (zrobiłem to przy 50 stopniach). Panna Cat jest bardzo wygodna! Wszystko w jednym naczyniu w 10 minut, nawet nie rozumiałem, jak to zrobiłem.
Robię też galaretkę wiśniową (w 60 stopniach), a jutro znowu kakao na śniadanie. Ogólnie rzecz biorąc, do widzenia talia.
Wiesz, teraz mogę śmiało powiedzieć, że lubię tego towarzysza. Wreszcie dla mnie dwie
bez znaczenia wada: pierwsza jest hałaśliwa, druga to wyświetlacz (na którym świeci się temperatura - czas gotowania - prędkość mieszania) nie jest zbyt wygodny dla oczu, trzeba się pochylić. Druga wada jest łatwiejsza - procesor postawiłem na stojaku wyższym niż powierzchnia robocza stołu i stało się to wygodne. Pierwsza wada jest trochę bardziej skomplikowana, ale nie kryminalna. Hałas nie przeszkadza mężowi, ale dla mnie ten minus rekompensowany jest przez resztę zalet urządzenia „piękności”. Można więc rozważyć naszą przyjaźń z nim.
