Naturalny hamburger lub Hamburger Rundstuck na ciepło

Kategoria: Dania mięsne

Kuchnia: Niemiecki

Naturalny hamburger lub Hamburger Rundstuck na ciepło

Składniki
Wołowina (łopatka)	400 g
Pory, łodygi selera, pietruszka	na żądanie
Suszone jabłka	60 g
Słodka musztarda	1 łyżka. l.
Bułki lub biały chleb	według liczby kawałków mięsa
Śmietana 33%	100 ml.
Ogórek Kiszony lub Kiszony	1 szt.
Sól, pieprz mielony	smak

Metoda gotowania

Wołowinę pokroić na porcje o grubości około 0,8 cm,
posmarować słodką musztardą, odstawić do lodówki na pół godziny.
Sól i pieprz - opcjonalnie. Staram się prawie nie solić jedzenia.
Pokrój por i łodygi selera na kawałki.
W misce multicooker (mam MARKĘ 502) wlej trochę oleju roślinnego (mam mieszankę oliwki i słonecznika), usmaż mięso z obu stron, razem z cebulą i selerem.
Następnie ułóż suszone jabłka na wierzchu (możesz mieszać suszone owoce),
delikatnie wymieszać, zalać niewielką ilością ciepłej wody, ustawić program „Hartowanie” - 1,5 godziny.
Po zakończeniu programu usuń mięso z powstałego sosu.
Ponadto, zgodnie z oryginalną recepturą: przecedzić sos, dodać 100 g śmietanki, szybko zagotować i natychmiast zdjąć z ognia. Możesz dodać skrobię, aby ją zagęścić.
Ugotowałam go z domowym sosem warzywnym, polecany przez nas sos jest bardzo kaloryczny.
Pokrój bułeczki, polej sos, mięso na wierzch, znowu sos. Na wierzchu można położyć kiszony lub kiszony ogórek.
Polecane do podania ze świeżym jasnym piwem i „hau ordentlich rein“!

Uwaga

„Jak myślisz, co odpowie prawie każda osoba, jeśli zapytasz go, do jakiej kuchni kraju należy hamburger? Jeśli nie dasz mu czasu na przemyślenie tego, prawdopodobnie odpowie:„ Amerykańska ”. Jak inaczej Skąd znamy to danie? Oczywiście z menu McDonalda!
Ale ... ale ... przepraszam ... czy to nie jest zbyt dziwna nazwa dania rodem z Ameryki: HAMBURGER? Czy Hamburg to amerykańskie miasto? Nie, to jest jak niemiecki ... W języku Schillera i Goethego „hamburger” to przymiotnik oznaczający „z Hamburga”, „Hamburg”, a jeśli to słowo jest zapisane wielką literą, zamienia się w rzeczownik „Hamburg” ”. Okazuje się, że hamburger to tylko imigrant, który w swojej ojczyźnie miał pecha, więc właściwie zawrócił w „kraju nieograniczonych możliwości”?
W rzeczywistości nie jest to takie proste. Faktem jest, że teraz trudno powiedzieć, JAK BYŁO sto pięćdziesiąt lat temu. Tak, to jest przybliżony wiek tego przepisu. Innym nie przyszło do głowy, aby w annałach historii dokładnie zapisywać, kto i kiedy wpadł na pomysł włożenia kotleta wołowego do pokrojonej bułki, aby nie brudzić sobie rąk. Właściwie nikt chyba nie pomyślał, że byli obecni na jakimś wydarzeniu historycznym lub wielkim kulinarnym odkryciu.

Faktem jest, że w Niemczech danie składające się z bułki z kawałkiem mięsa i smażonego w środku nie jest nazywane „hamburgerem” i jest sprzedawane… w każdym sklepie mięsnym. To tradycyjny obiad ludzi pracy, którzy muszą jeść poza domem, obfity i gorący. Tylko nie pytaj o hamburgera, bo Niemcy nazywają to zupełnie inaczej! W samym Hamburgu jest to „Rundstück warm ” („Ciepła runda”), aw Bawarii - Fleischküchele ("Mięsny placek"). Ale co najważniejsze, po prostu powiedz „Belegtes Brötchen” („Bułka burgerowa) - i pokaż w specjalnej gablocie, jaki rodzaj nadzienia chcesz! Może to być kawałek świeżo upieczonego chleba mięsnego Leberkäse i sznycla, a także podkładka do pieczonej w piecu bułki otrzewnowej, mostek z apetyczną skórką, a nawet slajd z Hackflays, tradycyjnego niemieckiego dania składającego się z surowego mięsa mielonego z przyprawy.
Nawiasem mówiąc, możemy założyć, że to właśnie w hackflashu przyczyna leży w tym, że bułka z kotletem okazała się kojarzona z Hamburgiem. Faktem jest, że nawet w średniowieczu współcześni zwracali uwagę na to, że mieszkańcy tego miasta z jakiegoś powodu wolą jeść mięso nie surowe, ale „smażone na tłuszczu”.Trudno teraz powiedzieć, co oznaczało to zdanie i jakiego rodzaju przygotowania mięsnego dotyczyło, ale ta wersja jest lubiana przez samych Hamburgerów, co potwierdza ich historyczny priorytet. Jedno jest pewne: Hamburg był miastem hanzeatyckim, miastem portowym, do którego przyjeżdżały statki z różnych krajów. Może żeglarze lubią wygodny sposób na przekąskę? A może zapamiętali go osadnicy, którzy wyruszyli ze Starego Świata do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia? Nie wiemy tego i jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek się dowiemy, chyba że ludzkość wymyśli wehikuł czasu.

Tak więc pierwsza wzmianka o „steku hamburskim” pojawia się w amerykańskiej książce kucharskiej opublikowanej w 1842 roku. O co chodzi ze stekiem wołowym bez bułki? Amerykanie opowiadają więc historię powstania tej potrawy zupełnie inaczej niż Niemcy. Mówi się, że w 1885 roku na bazarze pod miastem Hamburg, znajdującym się w stanie Nowy Jork, właścicielowi budki sprzedającej ówczesny fast food zabrakło wieprzowiny (według innych wersji - kiełbasy) i zdecydował eksperymentować z mieloną wołowiną (kto zdecydował się zainwestować gorące mięso w bułki, historia znów milczy). Według innej wersji podobny pomysł przyszedł do osoby, której rodzina pochodziła z Hamburga, według trzeciej - Hamburg to pseudonim autora. Po czwarte ... generalnie jest wiele historii na ten temat, wspomina się o różnych osobowościach, różnych latach i różnych publikacjach drukowanych. Nie postawiłeś jeszcze pytania, dlaczego nagle tak wielu Amerykanów niemal jednocześnie ogarnęło palące pragnienie trzymania się własnego imienia „hamburger” (przepraszam za to słowo)? Odpowiedź na to pytanie istnieje. Faktem jest, że w tym okresie w Ameryce był taki delikatny produkt, jak eksportowa europejska wołowina. Mięso było transportowane w lodzie, a statki z tą kaprysem smakoszy wypływały… no, oczywiście, z Hamburga. Zatem „wołowina hamburska” była tym samym synonimem „znaku jakości”, jak w naszych czasach, powiedzmy „szynka parmeńska”.
W każdym razie w 1900 roku Louis Lassen, duński emigrant, opatentował przepis o nazwie Hamburger, zasadniczo powtarzając znaną nam historię o tym, jak Marconi został wynalazcą radia. Dlatego w przyszłym roku możemy świętować oficjalną 115. rocznicę powstania bułki pszennej z osadzonym w niej kotletem wołowym! ”

Źródło: