Produkt przedstawia paszport (o ziemniakach i warzywach) |
|
Ziemniaki
Jak wiadomo, dzieli się na odmiany wczesne, średnio dojrzewające i późno dojrzewające. (Te dwa ostatnie lepiej przechowują się przez całą zimę.) Pod względem smaku najlepszą reputację od dawna zdobyły takie odmiany jak Epicur, Lorkh, Peredovik i inne, i muszę powiedzieć, że bogactwo produktu z cenne składniki żywności zwykle przekładają się na jego smak. KapustaGłównymi gatunkami są białe, czerwone, brukselskie, sabaudzkie, kolorowe i kalarepa, które z kolei są podzielone na odmiany.
Białogłowy kapusta Jest najbardziej rozpowszechnionym i popularnym warzywem. Świeża, zawiera do 70 mg% witaminy C, z której większość zachowuje się podczas obróbki cieplnej. Ale jest to mowa, by tak rzec, o „produkcie z ogrodu”, w którym uprawiane są najlepsze późno dojrzewające odmiany, takie jak „dar”, „amagor”, „zimowanie” itp. kapusta, podobnie jak inne odmiany, są skromniej nasycone tą witaminą - około 25 mg%. To też całkiem sporo. Charakterystyczne jest, że produkt w postaci sfermentowanej zachowuje do 20% witaminy C. Ale oprócz tego zawiera również inne witaminy, 3,8% cukier, 1,4% białko, 0,2% kwasy organiczne, 1,7% błonnik, 0,8% minerały. Odmiany wczesne dojrzewające (np. „Numer jeden”), choć uboższe pod względem zawartości substancji biologicznie czynnych, trafiają do sprzedaży późną wiosną i pomagają zwalczać niedobory witamin. Dojrzewające w średnim okresie (np. „Glory mushroom”, „Braunschweig”) dojrzewają w środku lata i nadają się nie tylko do spożycia na świeżo, ale także do fermentacji. A nazwane późno dojrzewające (plus i średnio dojrzałe "białoruskie"), z gęstą główką kapusty, można przechowywać w piwnicach do następnego zbioru.
czerwona kapusta dwa razy bogatszy od białej kapusty w witaminę C, chociaż ma mniej cukru (1,7%), białka i aminokwasów (1,8%). Pod względem dojrzałości jej odmiany są na poziomie odmian wczesnych i śródsezonowych białej kapusty (np. „Kamienna głowa” i „gako”), ale świeża pozostaje znacznie gorsza - przez trzy miesiące, a nawet w temperaturze 0 ° C
brukselkima małe, cytrynowe główki, jest w sprzedaży dopiero w środku jesieni. W formie gotowanej i zupach jest wyjątkowo smaczna. I nie jest to zaskakujące: jego 100 g zawiera 10 mg witaminy C.Zawiera również 3,7% cukru, 4,8% aminokwasów i białko, nie wspominając o dużym zestawie innych biologicznie aktywnych substancji. Konserwacja jest mniej więcej taka sama jak w przypadku czerwonej kapusty.
kapusta włoska (luźne zielone główki kapusty) w witaminie C jest dwukrotnie gorsze od brukselskiej, ale zawiera też witaminę A, nie ustępującą jej pod względem cukru, substancji azotowych i mikroelementów. Nieokreślone pomarszczone główki liści kapusty są dressingiem do pysznych zup, a po ugotowaniu są doskonałe.
kalafior (gospodynie wiedzą, że zjada się tylko jej głowy bez liści) Jest to produkt raczej nietrwały. Zupy i dania główne z niej przyrządzane są pyszne i pożywne. Witaminy C - do 70 mg%, cukier - 3%, minerały - 0,8%. Przed gotowaniem kalafior umieszcza się w osolonej zimnej wodzie na pół godziny, ale nie w celu poprawy smaku, ale w celu pozbycia się małych owadów wpadających do kwiatów.
Kalarepa, w którym mięsista łodyga jest spożywana w postaci gotowanej i surowej, omija wszystkie wymienione rodzaje warzyw kapustnych w zawartości cukru (4,7%), jest niezwykle bogata w witaminę C (100 mg%) i jest dobrze „naładowana” innymi biologicznie substancje czynne. Ale w sprzedaży jest nadal rzadki. Marchewka
Doświadczone gospodynie domowe cenią stołowe odmiany marchwi za takie cechy, jak delikatny, słodki miazga i niezbyt gruby rdzeń roślin okopowych. (Ten ostatni może być mały, ale najlepiej jasny, w czerwono-pomarańczowym kolorze i słodki w smaku.) Świeża czerwień marchewka wśród warzyw prawie nie ma poważnych konkurentów pod względem zawartości witaminy A (a dokładniej jej prowitaminy karoten) - 7,2 mg%. To więcej niż masło, jajka, śmietana. Ale wraz z tą przewagą w marchwi - do 9% cukru, 0-8% substancji pektynowych i takiej samej ilości potasu, sodu, fosforu i innych soli mineralnych. Najwyższa zawartość składników odżywczych w tych warzywach korzeniowych, które nie są jeszcze w pełni dojrzałe. Rzadko kiedy pierwsze i drugie danie nie są przygotowywane bez marchwi (przynajmniej w formie podsmażania), więc potrzebujemy tego warzywa korzeniowego przez cały rok. Buraczany
Jej najlepsze odmiany stołowe - „nieporównywalne”, „Bordeaux”, „Don flat”, „Egyptian”, „mushroom flat” i inne - są spożywane nie tylko w postaci doskonale zachowanych roślin okopowych w okresie zimowym, ale nawet w postaci młode wierzchołki (liście i ogonki niedojrzałych buraków). To ostatnie jest ważne. Tak więc, jeśli w samej roślinie okopowej - do 10 mg% witaminy C, to na szczytach - 60! Inne odmiany dojrzałych buraków stołowych zyskują nawet 14% cukru, a ponadto zawierają 1,3% najcenniejszych dla organizmu substancji azotowych. Ich zestaw jest prezentowany w tak udanej kombinacji, że leki są przygotowywane z buraków (na choroby wątroby, nadciśnienie, zaparcia itp.). Możliwości kulinarne z udziałem buraków są bardzo zróżnicowane (pierwsze, drugie, dania na zimno, a nawet napoje). Szwed
Wspinając się nawet na wysokie szerokości geograficzne, gdzie inne warzywa dojrzewają gorzej, rutabaga nie traci swojego kulinarnego autorytetu wśród gospodyń domowych ze środkowego pasa, choć jest tu rzadziej sprzedawana. Odmiany stołowe odróżniają się od odmian paszowych jasnożółtym kolorem rośliny okopowej, delikatnym smakiem soczystego miąższu (w surowej postaci). Nie ma znaczenia, że warzywo korzeniowe, na przykład brukselka „szwedzka” czy „krasnoselska”, waży nawet kilogram - nie oznacza to, że produkt jest gorszej jakości. Jedząc świeże rutabagi, otrzymujemy aż 30 mg witaminy C (w tym rutabagi mogą konkurować z malinami). Ale nawet przy obróbce cieplnej witamina zostaje zachowana. Przepis kulinarny jest dość bogaty w dania z rutabagi (pierwsze, drugie, dania na zimno, winegret). Zimą rutabaga zachowuje się nie gorzej niż ziemniaki. Seler i pietruszka
Oba te warzywa używamy zwykle jako przyprawa do różnych potraw (chociaż są przepisy np. Na sałatki z selera). Pietruszka występuje zwykle w dwóch popularnych odmianach - „cukrowej” i „zwykłej” (lub „bordowickiej”). Ta ostatnia nie dojrzewa już tak wcześnie, jej korzenie są bardziej autentyczne i nie tyle stożkowate, co u „cukrowego”, ale mają kształt cylindryczny, a jego serce nie jest białe, jak tamto, ale żółtawe. Na to wszystko warto zwrócić uwagę, ponieważ korzenie „zwykłych” są lepiej zachowane. Chociaż do tego czy innego dania nie dodaje się dużo pietruszki, dostarcza ona wielu najcenniejszych składników odżywczych. Zawiera więc 4% białka, ponad 7% węglowodanów, 100 mg% witaminy C, do 10 mg% karotenu, a także witaminę B1 i B2, PP i K, kwas foliowy, olejki eteryczne (one również aromatyzują potrawy dodać ostry smak).
Seler jest podzielony na typy korzeni, ogonków liściowych i liści, a każdy ma swoje własne odmiany. Na zimę korzenie i liście są suszone. Jako przyprawa seler jest niezastąpiony w wielu potrawach i preparatach ze względu na bogatą zawartość olejków eterycznych (w liściach - 100 mg%), a także witamin C, B, B1, PP. Rzodkiewka i rzodkiewka
Oba warzywa są spożywane na surowo i są pod wieloma względami związane z wartością odżywczą dla organizmu, ponieważ oba zawierają olejki eteryczne, mają przyjemny ostry smak, a także łagodniejszy, gęstszy i bardziej soczysty. Rzodkiewka zawiera oprócz wymienionych olejów 1,23% białka, 3,72% węglowodanów, 25 mg% witaminy C, witamin z grupy B, około 1% cukru, 0,8% błonnika, 0,74% soli mineralnych. Niektóre odmiany późno dojrzewające, takie jak Dungan, można przechowywać w świeżości przez całą zimę. Do 4 miesięcy możliwe jest również utrzymanie „zenitu” i „czerwonego olbrzyma”.
Rzodkiewka zawiera 6 razy więcej cukru, dwa razy więcej węglowodanów niż rzodkiewka, ale np. Witamina C jest nieco mniejsza - 20 mg%. Jej odmiany letnie są delikatniejsze w smaku, natomiast późne są twardsze i ostrzejsze oraz dobrze trzymają się zimą. Zbyt „złą” rzodkiewkę można smakować lepiej na dwa sposoby. Dodaj np. Startą marchewkę do startej rzodkiewki. Lub zróbmy to: posolimy startą rzodkiewkę i mieszając, wypuszczając sok na 15 minut, wyciśnij jego część, zastępując ją olejem roślinnym lub kwaśną śmietaną. Wiadomo, że niektóre choroby były leczone rzodkiewką przez długi czas, ale (jak ostra rzodkiewka) jest przeciwwskazana w chorobach wątroby, nerek i żołądka. chrzan
Korzenie i liście uprawianego warzywa są wykorzystywane nie tylko jako popularna przyprawa na gorąco do różnych potraw i przetworów. W wielu starych rosyjskich przepisach chrzan jest również prezentowany jako zimna przekąska. Zawiera ponad 100 mg% witaminy C, witamin z grupy B, karotenu, olejku gorczycowego, błonnika i substancji azotowych. Ze względu na fitoncidalne działanie chrzanu na szkodliwe mikroorganizmy, służy on nie tylko do celów leczniczych, ale także pomaga zapobiegać psuciu się różnych produktów podczas przechowywania. Warzywa dynioweDo tej grupy warzyw zaliczamy zazwyczaj te, które zawierają nasiona w rdzeniu miąższu pokrytym skórką.
Dynia odmiany stołowe, wśród których są bardzo powszechne „migdał”, „miód biały”, „przechwytywanie”, „Mozoleevskaya-15” i inne, nie są bogate w witaminy (na przykład zawiera tylko 3 mg% witaminy C i 5 mg % karotenu). Ale z drugiej strony zawiera 6,5% cukru, 1,1% białka i 1,2% błonnika, a dodatkowo pestki dyni zawierają aż 50% najcenniejszego tłuszczu roślinnego, który nie ustępuje pod względem wartości odżywczej wielu gatunkom masła orzechowego. Z tego warzywa można przygotować wiele smacznych rzeczy, w tym potrawy dietetyczne, a jego dojrzałość określa się w następujący sposób: jeśli jego łodyga jest wysuszona, możemy bezpiecznie kupić dynię. Najsmaczniejsza będzie ta z żółtym miąższem (zawiera też więcej karotenu).
Cukinia mają nie mniej bogatą recepturę kulinarną niż dynie i są co najmniej nieco gorsze od swoich „krewnych” pod względem np. zestawu składników odżywczych, a także czasu przechowywania (w temperaturze pokojowej przez 2-3 dni, w chłodnia - do 20), mają jednak tę zaletę, że dojrzewają wcześnie i sprzedawane są u nas od czerwca do września. Zawierają około 3% cukru, inne węglowodany, błonnik, białko i minerały, ale to wszystko około dwa razy mniej niż dynia, ale 5 razy więcej witaminy C.
Patissony mogą rosnąć wszędzie, ale z jakiegoś powodu nie są tu często uprawiane. Zapewne dlatego, że dojrzałe owoce tej "talerzowej dyni" nie są używane do jedzenia.Są albo rozdarte, niedojrzałe, nadal mają delikatną skórkę i małe nasiona, albo nawet wcześniej, gdy znajdują się w jajniku. Istnieją przepisy na dania z dyni, na które te ostatnie są gotowane, faszerowane, smażone, ale przede wszystkim popularne są w marynatach.
Arbuz wydać, jak dynia, swoją dojrzałość przez wysuszoną łodygę, a ponadto przez stukanie (klikanie) palcem dźwiękiem bardziej donośnym niż niedojrzałe. W zależności od odmiany i regionu uprawy ta roślina melona może zawierać od 7 do 12% cukru. Czasami zawiera też dużo witaminy C. Arbuzy są spożywane w sposób naturalny, ale można je polać syropem cukrowym, tworząc „surowy kompot”. Można je również posolić, uzyskując w ten sposób doskonałą przystawkę lub dodatek do dań mięsnych i rybnych. Z niektórych odmian arbuzów przyrządza się specjalny przysmak - owoce kandyzowane.
Melony wśród melonów i tykw wyróżniają się wyższą zawartością cukru niż np. arbuzy (od 8 do 15% cukru), obecnością w nich znacznej ilości karotenu (do 2 mg%), a także minerałów sole, białko, błonnik, substancje aromatyczne. W temperaturach bliskich zera możesz przechowywać melony przez okres do 4 miesięcy, zwłaszcza jeśli przechowujesz je niedojrzałe. Podczas przechowywania melon stają się jeszcze słodsze. W naturalnej postaci najlepiej podawać schłodzone. Możesz z nich zrobić dżem. Można go marynować, pasteryzować, a nawet suszyć na słońcu, tak jak ma to miejsce w Azji Środkowej.
Świeże ogórki nie wytrzymują długotrwałego przechowywania. Są ubogie w węglowodany (tylko 2,5%), witaminy (np. Witamina C to tylko 8 mg%) i inne cenne składniki, ale smak ogórków zwiększa apetyt, a tym samym przyczynia się do pełniejszego wchłaniania składników odżywczych z innych pokarmów . Tę godną pochwały jakość przejawia się nie tylko przy spożyciu świeżych, ale także kiszonych lub kiszonych ogórków.
Pomidory w zależności od odmiany zawierają w dojrzałej postaci od 20 do 40 mg% witaminy C, przewyższając nawet cytryny, do 2 mg% karotenu, znaczną część kwasów organicznych i soli mineralnych. Świeże (jeśli zbierane niedojrzałe, z mleczną skórką) można przechowywać w chłodnym pomieszczeniu do półtora miesiąca, stopniowo dojrzewając. Najszersze zastosowanie kulinarne mają zarówno świeże pomidory, jak i przetwory z nich.
Bakłażan i Papryka dojrzewają w regionach południowych i pojawiają się w sprzedaży na środkowym pasie prawie jednocześnie (późne lato - wczesna jesień). Przechowywane są przez kilka dni, dlatego są od razu używane albo według przepisu na dania główne i przekąski, albo do przetworów. Niedojrzałe bakłażany o niebieskiej lub fioletowej skórce i drobnych pestkach to najlepszy produkt do przygotowania tych potraw oraz np. Kawior. Zawierają do 7 mg% witaminy C, do 3% cukru, do 1,5% białka i do 0,7% soli mineralnych. Słodka papryka (lub papryka warzywna) zawiera do 200 mg% witaminy C w strąkach, które nie są jeszcze zaczerwienione i do 300 w strąkach już gęsto zabarwionych! (Innymi słowy, tutaj wyprzedza nawet czarne porzeczki.) Dojrzała słodka papryka, zwana czasami „bułgarską”, zawiera także do 10 mg% karotenu, pozostawiając wszystkie inne warzywa, a także dużo cukru to - 5,5%. Gospodynie gorzką paprykę szanowały zwłaszcza jako doskonałą przyprawę do pierwszego, drugiego dania i tych samych potraw. Chociaż można go kupić świeżo, jest po prostu kruszony w tym celu, ale na zimę próbują go solić lub wysuszyć. Rośliny strączkowe
Zielony groszek pozyskiwany jest z niedojrzałego grochu odmian warzyw oraz tak zwanego zielonego groszku „mózgowego”, w którym do 8% cukru, do 3% skrobi, do 7% białka, do 40 mg% witaminy C (prawie dwukrotnie tyle co Lemon!) i inne cenne składniki odżywcze. Ale to świeżo zebrany produkt, aw puszkach jest go trochę mniej. Sałatki, zupy, sosy, przystawki, dania dietetyczne - to szeroka gama receptur zastosowania produktu.
fasolki również warzywa, podobnie jak zielony groszek, zbierane są w dojrzałości mlecznej.Preferowane są "cukrowe" odmiany fasolki szparagowej, których strąki nie mają błonnika, a małe plastry fasoli dają "przewagę" wszystkim warzywom o zawartości białka (do 3,5%), bogatych w skrobię (do 4%), zawierają cukier (do 2,5%) i witaminę C (15 mg%). Zastosowania kulinarne są zasadniczo takie same, jak w przypadku zielonego groszku. Warzywa cebuloweW ogrodnictwie domowym reprezentuje je znaczna liczba gatunków, a wśród nich egzotyczne, jak cebula ślimakowa, cebula wielopoziomowa, szalotka i inne. Zatrzymajmy się tutaj na typach znanych lub dość powszechnych.
Cebula gotowanie potrzebujemy dosłownie każdego dnia. Każdy jest mniej lub bardziej świadomy jego walorów smakowych i odżywczych, a także zastosowania leczniczego. Jednak nie wszyscy rozumieją, dlaczego podczas siekania niektórych odmian cebuli hostessy mimowolnie „płaczą”, a cebulą innych nawet piją herbatę z kęsem. Chodzi o nasycenie cebulek lotnymi związkami eterowymi, ponadto zawierającymi siarkę i fitoncidami. Ciekawe jest jednak to, że im dalej na północ znajduje się strefa określonego rodzaju cebuli, tym jest „bardziej wściekła”, a im dalej na południe, tym jest słodsza. Kucharze często mają pod ręką łuk ostry (są to na przykład odmiany "cebula rostowska", "kubasty rostowski", "strigunowski", "Arzamas sześcienny", "Spasski", "Besonowski", "Garsky") lub w najgorszym rok syberyjski "," Jałta "," jednoroczny grzyb-702 "," Bardetta "," roczny havsky-74 "), a nawet słodki (jak" hiszpański-313 "," Krasnodar G-35 " , „złota kula” lub „Kaby”). W szczególnych przypadkach uciekają się, że tak powiem, bez ryb. Cebula - do 7,5% cukru, 2,5% białka (czyli tyle samo co w bogatym w kalafior), 10 mg% witaminy C (na poziomie świeżej żurawiny), występuje witamina B1, błonnik, sole mineralne oraz Oczywiście substancje stymulujące trawienie.
Pióro Scallions to także bardzo cenny podarunek kulinarny „z obfitości” cebuli, np. „Arzamas”, „Besonovsky” i wspomniane wcześniej odmiany „Rostov”. Zielone pióra mają jeszcze więcej witaminy C (ok. 25 mg%, co prawie sięga poziomu malin i czerwonych porzeczek), choć mniej białka i węglowodanów niż cebulki. Cebula pierzasta jest niezbędna w gotowaniu, ale oczywiście na ich miejscu: gdy np. Trzeba zrobić sałatkę, posypać danie świeżymi ziołami lub przygotować nadzienie do ciasta.
Por uprawiane na południu naszego kraju, używane (udźce i soczyste liście) świeże, ale czasem gotowane i smażone. W niektórych miejscach jest nawet wysuszony. Charakterystyczne jest, że podczas przechowywania tego cudownego warzywa zawartość witaminy C nie spada, a wzrasta, a nawet: z 40-50 mg% do 75-85 mg%! Czasami przewyższają cebulę pod względem zawartości witamin z grupy B, a poza tym mają również karoten. Przechowywanie nie jest trudne: wystarczy posypać por w piwnicy piaskiem.
Szczypiorek (znany również jako szczypiorek i skoroda) daje wczesne zbiory na Uralu iw niektórych regionach Syberii, ale jest uprawiany prawie wszędzie, gdzie ludzie są zagrożeni niedoborem witamin wiosennych, ponieważ zawiera dużo witaminy C i karotenu. Ponadto jest bogaty w żelazo.
Cebula chroni również przed niedoborem witamin przy bardzo niskich temperaturach zimowych, ponieważ ta wieloletnia roślina nie umiera przy prawie 50-stopniowych przymrozkach i zawiera aż 105 mg% witaminy C w zestawie składników odżywczych.
czosnek jest rośliną wieloletnią, ale mrozoodporną i można ją uprawiać prawie wszędzie, ale z jakiegoś powodu trafia na kontuary środkowego pasa głównie od południa. Często nie możemy obejść się bez tego cennego warzywa, niezbędnego w wielu pierwszych daniach, w jeszcze większej liczbie drugich dań, w marynatach i marynatach. Zjada się zarówno cebulę, jak i świeże liście czosnku. Zawiera 25% węglowodanów, 6,5% białka, związki arsenu, które mają działanie lecznicze przy wielu schorzeniach (jednak czosnek jest przeciwwskazany dla osób cierpiących na schorzenia przewodu pokarmowego). Witamina C czosnek podana na poziomie cytryny - 20 mg%! Warzywa liściasteTo także duża grupa warzyw, których jedna lista zajęłaby dużo miejsca.Ograniczymy się do tych, które można dziś mniej lub bardziej realistycznie znaleźć w sprzedaży.
Sałatka z liści jest niezwykły, ponieważ jego wartość odżywcza, a także smak, są bezpośrednio zależne od świeżości produktu. Gdy tylko zżółknie lub zmięty, po prostu połóż się w świetle, a strat nie można uniknąć. A sałatka ma dużo do stracenia. Sałata liściasta (lub sałata) zawiera 3-4 mg% karotenu, 10 do 50 mg% witaminy C, a także witaminę E, witaminę K i witaminy z grupy B, nie wspominając o minerałach. Oprócz sałaty liściastej równie dobre właściwości odżywcze mają sałata kapusta, sałata rzymska, rukiew wodna i wiele innych.
szpinak wymaga nie mniej delikatnego obchodzenia się z sałatką niż sałatka, nawet do zerwania jej tuż po podlaniu lub deszczu. ryzykujemy łamanie liści. które stają się kruche od wilgoci, a po połamaniu tych młodych liści (są zbierane przed pojawieniem się łodyg), wkrótce przegapimy najcenniejsze składniki żywności, które mają wartość dietetyczną i są szczególnie przydatne w żywności dla niemowląt. Niesamowite „uzdolnienia” szpinaku charakteryzują się następującymi danymi: prawie taka sama ilość białka jak kalafior - 2,3%, węglowodany - 1,7%, tłuszcze - 0,3%, sole mineralne (w tym tak ważne dla organizmu jak potas, wapń) , jod) - 1%, karoten - 8 mg%, witamina C - 50%, ale dodatkowo są witaminy E, K, B1, B2 i inne (prawie kompletny zestaw). Do przygotowania pierwszych dań używany jest puree ze szpinaku, aw drugich występuje w postaci puree ziemniaczanego, doprawionego innymi produktami na pikantność, w przeciwieństwie do zbyt mdłego szpinaku. Jedzą to oczywiście świeże.
Koper po zebraniu z ogrodu jest również znakomicie „naładowany” składnikami odżywczymi, w tym aż do 150 mg% witaminy C, do 6 mg% karotenu, 0,14 mg% witaminy B, naturalnych cukrów i białek, pierwiastków śladowych i oczywiście olejki eteryczne, które stymulują trawienie i dodają smaku gotowanej żywności. Ale to bogactwo można stracić w ciągu zaledwie 2 dni - koperku nie można dłużej przechowywać. To samo dzieje się w ogrodzie (kiedy koperek przejrzy się powyżej niezbędnych warunków). Dlatego koneserzy kulinarni przez całe lato co 20 dni sieją świeże nasiona kopru. Rabarbar
Warzywo zielne, które nie boi się mrozu, jest szeroko rozpowszechnione na polach i ogrodach na obszarach o klimacie umiarkowanym. Zjada się mięsiste łodygi rabarbaru. Już w maju lub czerwcu mogą pojawić się na półkach, a ponowny zbiór nastąpi około września. Świeży rabarbar, który kupiłeś, zapakowany w celofan przechowuj w lodówce, ale nie dłużej niż 6 dni. Gospodyni nie musi filozofować, aby „wprowadzić produkt na rynek”: wybór przepisów jest duży: zupy-przeciery, nadzienia do ciast, sos winegret, sos, galaretka, dżem, kompot, a nawet kwas chlebowy. Tutaj po prostu nie ma sposobu na gotowanie rabarbaru w utleniających naczyniach - zepsuć produkt, zepsuć naczynia. Wartości odżywcze rabarbaru wyglądają dość solidnie: cukier - 2,3%, taka sama ilość kwasów organicznych, witamina C - do 25 mg%, są inne witaminy, przydatne pierwiastki śladowe, w tym wapń, fosfor i magnez, zawarta jest pektyna, o którym wiadomo, że po ugotowaniu tworzy galaretowatą konsystencję w niektórych produktach spożywczych. Smak rabarbaru przypomina nieco smak jabłek, a to za sprawą zawartości w nim kwasu cytrynowego i jabłkowego. B.P. Brusilov - kulinarny zmysł |
Rozumiemy zalety ziemniaków i wielu warzyw, biorąc pod uwagę zawartość w nich podstawowych witamin i innych substancji biologicznie czynnych.
| Z humorem o gotowaniu | Oleje roślinne |
|---|
Nowe przepisy
