|
 Życie brzoskwini jest krótkie. Porównaj: drzewo oliwne żyje dwa tysiące lat, jabłoń dwieście, a brzoskwinia tylko piętnaście! Ogrodnicy jeszcze rzadziej korzystają z jego darów.
To prawda, że w górskim Dagestanie te terminy są zwiększone, ale tylko dwukrotnie. I rośnie tam nie o cztery metry, ale o osiem, ale to wyjątek.
A jednak pomimo takiej wady brzoskwinia jest, jak się wydaje, kochana i szanowana przez wszystkich. A zwłaszcza pracownicy przemysłu konserwowego. Po ananasach zajmuje drugie miejsce na świecie! Dobry owoc brzoskwini to dzieło sztuki. Nie bez powodu artysta V. Serov przedstawił go w swoim obrazie „Dziewczyna z brzoskwiniami”. Jasnoróżowy kolor świtu z ciemnoczerwoną opalenizną. To prawda, że nie we wszystkich krajach klimat pozwala uzyskać idealny rumieniec. W Japonii owoce są blade. Japońscy ogrodnicy zawsze byli tym zdenerwowani. Produkty nie spełniały międzynarodowych standardów. Więc wymyślili co następuje. Na kilka dni przed zbiorami do ogrodu wnosi się arkusze aluminium o szerokości arkusza. Są ułożone w nawach bocznych. Podobnie jak lustra odbijają światło padające na drzewa. A owoce natychmiast zbierają brakującą gęstość koloru.
 Ta operacja okazała się korzystna z innego punktu widzenia. Aluminiowe blachy odstraszają ptaki, a nawet ... mszyce! Aby zapobiec pękaniu owoców i zepsuciu ich przez szkodniki, w dawnych czasach Japończycy wkładali każdy jajnik do papierowej torebki nasączonej parafiną. Zdjęli torbę tuż przed czyszczeniem. Nie jest to już wymagane. Aluminium pomogło.
Czworonożni również są zachwyceni brzoskwinią. Lis szczególnie go kocha. Soczysty miąższ nie przemawia do niej specjalnie, ale kość ... Przebiegła Patrikeevna dobrze wie, że nasiono zawiera ziarno, tłuszcz morela... I o tym samym niezrównanym zapachu moreli. Oczywiście oszustka nie zbiera owoców z drzew, ale wiosną, gdy ludzie zaczynają siać nasiona w szkółce, przychodzi nocą i wszystko wykopuje. W innych latach ogrodnicy z doliny Ararat po prostu jęczą z powodu inwazji lisów. Patrikeevna bezbłędnie określa miejsca, w których wysiewa się nasiona, tak jakby sama je sadziła.
Ptaki też od razu doceniły brzoskwinię. Akademik P.Żukowski nieraz widział, jak sójki wyciągały z ogrodów owoce o różowych policzkach.
A teraz, wychwalając brzoskwinię, porozmawiajmy o jej słabościach. Bez względu na to, jak smaczny jest boski owoc, nieważne, jak rozpływa się w ustach, biochemicy wcale nie są z niego zadowoleni. Cukry to nie to samo! Czy to winogrona - jest prawie czysta glukoza. A brzoskwinia jest jak burak. Zawiera jedną sacharozę. Nie ma prawie żadnej glukozy i fruktozy.
Druga wada dotyczy kości.
Albo pozostaje w tyle za miazgą, a potem nie. Jak ustalić? Mówią, że musisz znać ocenę. Dlatego jadąc na wakacje do Feodosia, nad Morze Czarne, moja żona i ja zaopatrzyliśmy się w przewodnika.
Znaleźli w nim bardzo dobrą odmianę Alexander i poszli na rynek. Oczywiście od razu rozpoznaliśmy Aleksandra po jego szlachetnym matowym połysku.
Dla ubezpieczenia określili: Alexander?
- Racja - przytaknął sprzedawca.
 Kupiliśmy cały worek strunowy. Przynieśli to do domu. Wytnij jeden. Kość nie odpada. Wydawała się być przylutowana do miazgi.
Myśleliśmy, że to jedyny w swoim rodzaju. Przecięli drugą, trzecią, dziesiątą ... Niestety, wszyscy okazali się w ten sam sposób.
Zebrałem resztki i wróciłem na rynek.
- I nie obiecywałem, że kamień pozostaje w tyle - odpowiedział właściciel brzoskwiń bez mrugnięcia - Moje owoce mają taką właściwość.
„Więc to jest inny rodzaj”, powiedziałem, ponownie otwierając identyfikator. „Spójrz, tu jest napisane, że pozostaje w tyle!
Wziął książkę, ale natychmiast zwrócił ją.
- Zgadza się. Ale widzisz, moja gleba nie jest całkiem w porządku. Aleksander uwielbia wapno, a następnie kość jest oddzielana. Nie mam tego w glebie.
W trosce o uczciwość musimy przyznać, że pestki brzoskwini obchodzimy się z pestkami bardzo lekko i niedbale wypluwamy je i wyrzucamy. Nikt nie będzie kłopotał się łamaniem i używaniem jąderek w nich zamkniętych. Lub wyciśnij z nich olej. Boimy się znanej już amigdaliny. I na pewno tam jest. Odważasz się jeść - i nagle przypadkowo dostajesz swoją porcję kwasu cyjanowodorowego. A kto wie, jak to się wszystko skończy? Ale zanim jedli, aw niektórych krajach nawet kulinarne przepisy zostały zachowane, jak doprawić pożądane danie pestkami brzoskwini.
Strach pojawił się na samym początku naszego wieku, kiedy w jąderku, a nawet w miazdze, znaleziono ślady amigdaliny. To prawda, że późniejsze kontrole, bardzo dokładne, nie potwierdziły wyników dotyczących miazgi, ale nadal sprawdzają, co oznacza, że nie ma całkowitej pewności.
Jeśli chodzi o kość, każdy ma w sobie amigdalinę. Ty też możesz to poczuć. Jednak zanim zjedli jąderka! I nikt nie był chory. Ile możesz zjeść bez szkody? Istnieją dokładne liczby. Jeden kilogram jąder zawiera 450 miligramów amigdaliny. Minimalna dawka prowadząca do zgonu wynosiła 10 miligramów na kilogram masy ciała. Każdy, kto waży 50 kilogramów, musi połknąć około funta jąderek, aby źle się poczuć. W rzeczywistości oczywiście nikt tak dużo nie je.
 Dla porównania możesz przypomnieć sobie słynnego syberyjskiego ciasta z czeremchą... Trudno znaleźć smaczniejsze. Ale mąka do nadzienia jest mielona z suszonej czeremchy razem z nasionami i jąderkami. A zapach migdałów z ciast jest kilka razy silniejszy niż z ziaren brzoskwini. Dziewięćdziesięciolatki też nie boją się jeść ciast. I ani jednej sztuki na raz! Każdy kawałek ma wypełnienie na grubość palca. I nie ma problemu.
Obserwując prawdę, zauważam, że trujące właściwości amygdadyny podczas pieczenia ciast są zmniejszone.
Ale wracając do wad brzoskwini. Trzeci z rzędu to chłód. Nawet w ciepłych regionach Armenii zdarzają się mrozy - i pęknięcia pnia. Krótka żywotność brzoskwini jest dodatkowo ograniczona.
Ormiańscy ogrodnicy wymyślili oryginalny sposób ochrony. Spryskują pnie materiałem polimerowym - perlitem. Po dniu perlit twardnieje, tworząc porowatą skórkę. Okazuje się, jak druga warstwa kory. Przepuszcza powietrze, odbija nadmiar światła słonecznego. Chroni przed mrozem.
Czwarta wada naszego klienta dotyczy owoców. Na zewnątrz owoce o różowych policzkach pokryte są puszystym filcem. Jak piłka tenisowa. Drobno obszyty miękką flanelą. Nie każdy lubi pokwitanie. Są ludzie o doskonale mocnych nerwach, u których jeden rodzaj brzoskwini drży. Nigdy nie odważą się przegryźć puszystej skórki, boją się nawet dotknąć. Jeden z tych przerażających dość poważnie sugerował, że naukowcy zajmujący się ogrodnictwem wyeliminowali owłosioną osłonę brzoskwiń. Ale żaden ogrodnik nie odważył się na tak stromy krok. „Skoro natura stworzyła pokwitanie, czy to znaczy, że jest do czegoś potrzebna? - zastanawiali się - Najprawdopodobniej dla ochrony przed wrogami.
Właściwie jest naga, nie puszysta brzoskwinia. To jest nektarynka. Natura stworzyła go tysiące lat temu. Jednak ze zwykłym, puszystym nie można go porównać. Ogrodnicy żartobliwie nazywają ją brzoskwinią, która straciła swój smak. Są jednak nektaryny o dobrym smaku, ale są tak kwaśne, że nie można ich jeść na surowo. Natura obliczona poprawnie. Ponieważ nie ma pokwitania, musisz bronić się czymś innym. Przynajmniej z kwasem.
Piątą wadą puszystego owocu jest problem z powrotem. Jego istota jest następująca. Kiedy sad brzoskwiniowy się starzeje, drzewa zastępowane są młodymi. Ale drugie pokolenie rośnie powoli. Drzewa szybko obumierają. Życie, krótkie jak chwila, skraca się jeszcze bardziej.
Nie ma co mówić o trzecim pokoleniu. I co jest najbardziej zaskakujące - rasa ta zachowuje się tak samo w różnych częściach świata, jednak w niektórych ogrodach zarówno drugie, jak i trzecie pokolenie radzi sobie bez kłopotów. O co chodzi? Podejrzewa się, że amigdalina odgrywa tu rolę, ale co? Pytanie jest nadal otwarte.
Pomimo wszystkich swoich wad brzoskwinia jest najbardziej cenionym owocem pestkowym na świecie.Pod względem zbiorów zdecydowanie zajmuje pierwsze miejsce. I to nie przypadek.
Pod względem wartości odżywczej lekarze uważają ją za równoważną wątroba... To nie wystarczy. Owoce zawierają do półtora procent pektyny i usuwają substancje radioaktywne z organizmu. Brzoskwinie utrzymują równowagę kwasów i zasad w organizmie. Przywróć hemoglobinę krwi. Nie bez powodu najlepszy koneser brzoskwiń w naszym kraju, profesor I. Ryabov z Jałty, powiedział: „Kto spożywa co najmniej jeden owoc brzoskwini i moreli dziennie, przedłuża swoje życie!”.
Ale nawet znając wszystkie zalety wspaniałego drzewa, należy również pamiętać o jeszcze jednej właściwości, która odróżnia brzoskwinię od wszystkich owocowych braci. Im większy, tym smaczniejszy. Możesz nawet nie próbować, ale zmierzyć średnicę tylko linijką. Jeśli brzoskwinia osiągnie siedemdziesiąt milimetrów, to dobrze. 80 jest jeszcze smaczniejsze. A 90 to już pełna gwarancja niezrównanego smaku. Francuzi opracowali nawet specjalną skalę. Nie mają jak zwykle trzech odmian, ale dziesięć. I wszystko jest w rozmiarze.
To prawda, eksperci ostrzegają, że coś zależy też od ... rosy. Największą różnicą jest to, czy puszyste owoce zbiera się rano, z rosą, w południowym upale czy wieczorem, zanim zacznie opadać rosa. Te ostatnie są szczególnie dobre!
A. Smirnov. Wierzchołki i korzenie
|
